Do Sekretariatu Episkopatu
Do Urzędu ds. Wyznań w Warszawie
Do Rady Ministrów
Do Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Krakowie — N[owej] H[ucie]

2) Krzyż wznoszący się na terenie przeznaczonym pod budowę kościoła, stał się przedmiotem kultu, a jego usunięcie nie leży w kompetencji Administratora parafii i stanowiłoby naruszenie przepisów Prawa Kanonicznego, których przestrzeganie jest także obowiązkiem Władz świeckich na podstawie pkt. 5 porozumienia między Rządem PRL a Episkopatem Polski z dnia 14 kwietnia 1950; […]

5) W końcu, Kuria Metropolitarna zauważa, że w przypadku usunięcia Krzyża przez DBOR zostaną pogwałcone uczucia religijne wiernych w Nowej Hucie, bardzo już rozgoryczonych z powodu czynionych trudności w przystąpieniu do budowy kościoła, wbrew decyzji o budowie kościoła, jaką przedstawiciele wiernych uzyskali w październiku z ust Władysława Gomułki.

Kraków, 22 kwietnia

Od strony Teatru Ludowego nadjeżdża pancerka, tryska strumieniami wody i staje w pobliżu sklepu chemicznego [przy ul. Majakowskiego], bo tu na jezdni jest barykada z ławek. I wtedy z bram wybiegają ludzie, cała masa ludzi. Biegną w kierunku pancerki i krzyczą: „Za wiarę! Za Ojczyznę!”. Nie zważają na strumienie wody, usiłują zalepić wizjery pancerki jakimiś szmatami. Wtedy pancerka się wycofuje, odjeżdża.

Nowa Huta, 27 kwietnia

Ostatni obrońcy krzyża, trzymają się go kurczowo, są przemocą odrywani i bici po palcach tak długo, aż przestają je czuć. Nowa Huta zostaje w końcu opanowana przez milicję.

Nowa Huta, 27 kwietnia